Gaia – Natuurlijke Genade
Gala is de naam van het spirituele wezen dat verblijft in het lichaam van Moeder Aarde. Waardoor de mensheid wordt geboren en waarop de mensheid wordt gevoed tot leven. De naam komt van de oude Griekse traditie waar Gaia wordt vereerd als de moeder van de schepping. De goden werden geboren uit haar vereniging met Uranus (de god die zich manifesteert als de hemel). Eerbied voor het spirituele wezen van de aarde en haar wijsheid is duidelijk zichtbaar in inheemse culturen. Voor die culturen is de aarde geen object maar een levend wezen dat met dankbaarheid en respect moet worden geëerd. De moderne cultuur kan hier veel van leren over duurzaam en bewust leven. Als we onze relatie met het vrouwelijke helen en de inherente wijsheid en heiligheid ervan erkennen dan evolueert onze kijk op de aarde natuurlijk ook.
Op het gebied van heling van het milieu/omgeving kunnen we door middel van voorlichting en reclame proberen emotionele reacties van mensen op te roepen zodat er constructieve acties worden ondernomen. Dit is onvoldoende zonder een interne verschuiving in het culturele bewustzijn naar het vrouwelijke. Want alleen vanuit een plaats van echt begrip kunnen we daadwerkelijk verdere aantasting van het milieu/omgeving voorkomen. Omdat we zo een helende in plaats van destructieve aanwezigheid op aarde willen worden. Dat gaat veel dieper dan schuldgevoelens over het niet goed recyclen of de morele drang voelen om geld te geven aan uitgehongerde kinderen. Uiteindelijk zullen we ons realiseren dat we tot zoveel meer in staat zijn. We zijn in staat tot innerlijke heling van onze relatie met de aarde wat zich vervolgens zal vertalen in meer bewuste keuzes en constructieve acties. Deze innerlijke realisatie leidt tot de uiterlijke actie. Wanneer we proberen de uiterlijke actie te veranderen zonder de interne verandering, is het moeilijker vol te houden.
De meesten van ons weten dat er eenvoudige dingen zijn die we kunnen doen om ons milieu te ondersteunen en onze planeet te helpen. Bezuinigen op plastic zakken en flessen, zoveel mogelijk recyclen, lichten uitdoen, waar mogelijk biologisch voedsel kopen, niet kopen van bedrijven die zich gedragen op manieren die we niet respecteren en door financiële steun te bieden aan liefdadigheidsinstellingen. Deze dingen zijn niet bijzonder moeilijk om te doen; het zijn gewoon nieuwe gewoonten die we moeten creëren. Als we ons concentreren om één ding tegelijk te veranderen kunnen we de planeet helpen. Hoe nuttig en eenvoudig deze stappen ook zijn ze zijn niet het antwoord op de milieuproblemen van onze planeet. Milieuonevenwichtigheden zijn een symptoom van een probleem in de menselijke psyche. Het behandelen van de symptomen is noodzakelijk maar het is niet de remedie. We moeten de oorzaak aanpakken en daar iets aan doen om heling te laten plaatsvinden.
Het probleem in de menselijke psyche dat tot milieuproblemen leidt komt door een loskoppeling van het vrouwelijke. Het vrouwelijke wordt in onze wereld uitgedrukt als leven. Moeder Aarde en al haar creaties – inclusief ons lichaam, de dieren- en plantenwerelden en oceanen. Het is bizar dat we in de wereld kunnen leven en er tegelijkertijd van zijn losgekoppeld. Maar in moderne, niet-inheemse culturen neigen we meer naar loskoppeling dan naar verbinding. Er vindt echter een spirituele revolutie plaats en jij maakt daar deel van uit. Anders zou je dit niet lezen. De revolutie manifesteert zich door zielenstammen die waarde hechten aan het leven. Die medelevend zijn maar fel met passie voor een nieuwe wereld. Deze stammen incarneren nu als de wegwijzers naar een nieuw leven in een nieuwe wereld. Ze creëren deze wereld door middel van kunst, verhalen, dans, spiritualiteit, activisme, mededogen, een gepassioneerd doel en het verlangen om iets goeds, constructiefs en behulpzaams in de wereld te doen. Ze dromen er niet alleen over, ze handelen ook naar hun dromen.
Deze revolutionairen hebben een onverzadigbare behoefte om hun licht te manifesteren. Dit komt niet uit een narcistische plaats van ‘ik, ik, ik, maar uit een krachtige dwang om het menselijk ras naar groter bewustzijn te brengen. Ze beseffen dat hun licht bijdraagt aan het gecombineerde licht van vele zielen. Waardoor ze de uitstraling creëren die nodig is zodat anderen, met een visie die nog niet zo verfijnd is, ook de weg vooruit kunnen zien. Dan kunnen we allemaal samen verder. Dit is wat nodig is. Dit is de vrouwelijke wijsheid. We moeten samen bewegen als soort, als ecosysteem. We maken allemaal deel uit van het lichaam van Moeder Aarde. Je kunt een lichaam niet uit elkaar trekken en verwachten dat het goed komt. Het wordt alleen goed als het als geheel wordt geëerd en behandeld. We hebben voldoende zielen nodig om de balans naar een nieuw bewustzijn te kantelen zodat het algehele systeem gezond kan zijn en kan gedijen met het leven.
Dat betekent niet dat we zoveel mogelijk mensen wakker moet maken door te proberen bewustzijn in hoofden te stampen als ze er geen interesse in hebben. Het betekent wel dat we moeten werken aan een kritische massa – de hoeveelheid bewustzijn die ons als soort uit angst en in liefde kan duwen. Kritische massa vereist niet dat elke persoon ontwaakt om een verschuiving van de hele menselijke soort te laten plaatsvinden. Absolute perfectie is niet vereist. Voldoende is genoeg. Dat wil zeggen genoeg spiritueel gewicht om de weegschaal ten gunste van liefde te laten doorslaan. Gelukkig voor ons is de invloed en het gewicht van slechts één verlichte ziel veel groter dan die van velen die op een frequentie met minder spirituele kracht werken. Daarnaast zijn we allemaal met elkaar verbonden zodat we net voldoende van ons nodig hebben om een bepaalde frequentie van licht vast te houden zodat de hele mensheid vooruit kan worden getrokken. Spannend, vind je niet? We moeten deze informatie delen met anderen die er baat bij kunnen hebben.
Te veel helers raken namelijk ontmoedigd door de leugen dat echte evolutionaire verandering niet mogelijk is. Het is wel mogelijk als we maar samenwerken. Het geeft ons meer energie en passie als we ons realiseren dat het doel mogelijk is en binnen handbereik ligt. We hoeven dan onze energie niet te verspillen aan het ontwaken van de massa tenzij we voelen dat ons hart ons daar op dit specifieke moment toe aanspoort. Ontwaken kan voor alle wezens gebeuren als we intelligent werken om dit te manifesteren. Proberen om degenen te bekeren of te verlichten die niet in staat zijn om echt te horen of te voelen wat je communiceert is misschien niet het beste gebruik van je tijd en energie. Het betekent niet dat je minder van zulke wezens houdt. Het betekent alleen dat je geen zaden plant in grond die nog niet vruchtbaar genoeg is om leven vast te houden. Wanneer we zaden van liefde planten moeten we samenwerken met degenen die bereid, enthousiast en verliefd genoeg zijn op het leven om er meer voor te zorgen dan dat ze er bang voor zijn. We werken met helers, verhalenvertellers, kunstenaars, geliefden, dromers, activisten, muzikanten, docenten en therapeuten. We werken met degenen die zich willen openstellen voor liefde. Naarmate die aantallen groeien zal liefde meer aanwezig zijn en zullen er meer klaar zijn om te ontvangen. Het is een sneeuwbal effect.
We werken dus samen. We splitsen ons niet op door te besluiten dat de ene beter is dan de andere. Of dat de ene therapeut de dingen niet doet zoals wij ze zouden doen. Alsof onze manier de enige manier of de beste manier zou zijn ook voor hen. Maar we zijn allemaal anders. Wat voor jou misschien niet werkt kan precies zijn wat een ander wezen nodig heeft om de volgende stap te zetten. Verschillende mensen zullen via verschillende routes ontwaken. En dat is goed. Als we bedenken dat we allemaal op weg zijn naar de ene goddelijke bron dan kunnen we een beetje ontspannen over hoe iedereen daar komt. We kunnen de reis van anderen ondersteunen onafhankelijk van op welke manier zij dat doen volgens hun waarhied. Daarbij verliezen wijzelf niet het recht om onze reis te maken op de manier die voor ons authentiek is. Laten we elkaar dus aanmoedigen. We doen ons werk allemaal op onze eigen manie volgens onze eigen wijsheid want we zijn allemaal gebouwd volgens de genialiteit van het goddelijk ontwerp. Dus kunnen we ons oordeel laten vallen. We moeten wel kritisch zijn bij het kiezen van wat voor ons persoonlijk zal werken. Daarnaast moeten we elkaar echter steunen om onze respectievelijke reizen te maken in het besef dat elke reis het grotere menselijke evolutieproces dient. We moeten krachtig en liefdevol ons recht om onze reis te maken eren maar we hebben ook liefde en steun nodig. Zo kunnen er voldoende mensen in de richting van liefde gaan en met hun gecombineerde spirituele aanwezigheid de hele mensheid naar voren trekken. De liefde die de planeet zal raken als een kosmische stortbui zal de lagere vibratierealiteit voor eens en voor altijd reinigen. Het zal ons dan openen voor een meer geïntegreerde wereld waar wijsheid, in plaats van angst, de leidende filosofie is.
Van Gala houden betekent in staat zijn om oprechte genegenheid voor haar te krijgen door onze relatie met ons eigen lichaam te helen. Het kost tijd maar echte vooruitgang is mogelijk met inzet, geduld en natuurlijk vertrouwen. Gelukkig krijgen we hulp van vele geweldige wezens als we ons inzetten om te helen. Dus als we van Gaia houden zal ze op ons reageren en ons op ons pad helpen net zoals wij haar willen helpen. Ze onderwijst ons op vele manieren en haar eigen lichaam is haar leerboek. We kunnen leren van haar dieren, de natuur en van de manier waarop ze met ons communiceert, van binnenuit, op elk moment. Ze onderwijst ons door middel van dromen, visioenen en de tekens die dagelijks door haar gebracht worden. Soms spreekt ze in woorden die we in ons hart kunnen horen. Op andere momenten raken haar leringen iets aan in ons dat woordeloos en primair is en worden we gevoed door haar zonsopgangen, maanstanden en weerpatronen – wild of zachtaardig – met buitengewone gratie, humor en mededogen.
Voor degenen onder ons die naar de aarde zijn gekomen om heling te bieden kan de liefde voor Gaia inderdaad heel groot zijn. De aarde heeft een speciale relatie met degenen onder ons die zichzelf kennen als helers, sjamanen, lichtwerkers, spirituele kanalen, sterrenkinderen, kunstenaars of milieuactivisten. Dat wil zeggen degenen onder ons die voelen dat het helen van de planeet en de menselijke cultuur op de een of andere manier binnen hun zielsplan en hartwaarheden valt. Gaia zal ons kracht geven maar ons ook brengen naar waar we moeten zijn. Soms is dat een innerlijke ervaring zodat we door onze levenservaringen groeien en meer onszelf worden. Soms is het letterlijk een externe verhuizing. Want het energieveld van verschillende plekken op aarde biedt ons een heel andere levenservaring en dat kan enorme sprongen in persoonlijke groei veroorzaken. Afhankelijk van waar je op aarde bent is het werk heel anders. Het effect hiervan is tweeledig. Het komt ons eigen welzijn ten goede omdat we zo verschillende energieën in ons systeem binnenhalen. Maar daarnaast brengt het ook onze energie naar een plek op aarde (en gemeenschappen die daarmee verbonden zijn) die we zo helpen voeden of in evenwicht brengen.
De wilde genade van Gaia is wild omdat het niet inspeelt op onze angsten. Het is echt, instinctief en eerlijk en het brengt ons naar waar we moeten zijn, wanneer we daar moeten zijn – intern en extern. De genade is de liefde in die wildheid. Het wil dat we leven, alles worden wat we kunnen zijn en gedijen met het leven. Gaia is leven. Alles wat door haar genade moet eindigen – een relatie, identiteit, vriendschap, een leven – wordt beëindigd zodat het leven door kan gaan. Het accepteren van haar wilde genade is een uitdaging. Dit komt omdat het de volledige overgave vereist van onze ideeën over hoe we denken dat de dingen zich zouden moeten ontvouwen of zijn. Maar ook het loslaten van alle pogingen om haar wil te beheersen of te sturen. We moeten leren ontvangen in plaats van te nemen. Ik weet zeker dat het geen verrassing voor je is dat we zoveel meer ontvangen als we stoppen met nemen. Echter als cultuur zijn nog veel mensen aan het leren wat het verschil is tussen ontvangen en nemen. Het is een verschil dat heel duidelijk wordt als we ons verbinden met de vrouwelijke wijsheid die Gaia belichaamt. Als we nemen is het niet rechtmatig van ons en veroorzaakt daarom onbalans in onze wereld en in de grotere wereld om ons heen. Wanneer we vrijer geven en ontvangen wordt het evenwicht hersteld en in stand gehouden. Welzijn komt voort uit balans. Ziekte door onbalans. Dit geldt voor ons lichaam en de wereld. In het rijk van de Goddelijke Moeder valt niets te nemen, het is niet goed. We zullen krijgen wat nodig is in grote overvloed
De vrouwelijke manier is om open te staan om te ontvangen. Het gaat over luisteren en ontvangen van alles om ons heen. Het gaat niet om dwingen of beslissen maar om toestaan. Dat proces vindt plaats in zijn eigen timing, volgens een hogere wijsheid die ons op dat moment misschien wel of niet duidelijk is. Zolang we leren naar die wijsheid te luisteren en ons ego niet gebruiken om te proberen iets te nemen als we het (nog) niet ontvangen dan zullen we in harmonie zijn met de grotere natuurlijke processen. Hiervoor hebben we echter wel vertrouwen nodig in Gaia en haar ervaringen en dat zal niet alijd makkelijk zijn. We kunnen haar wijsheid accepteren doordat we zullen ervaren dat als we later terugkijken we begrip, waardering en dankbaarheid hebben over wat we hebben doorgemaakt.
De ironie van degenen die proberen te nemen is dat hoeveel ze ook krijgen het nooit genoeg is. Er zal altijd iets meer zijn dat ze hard nodig hebben of willen van jou of van wie dan ook, of dat nu een persoon is of de wereld in het algemeen. De reden hiervoor is dat ze niet kunnen ontvangen en ze voelen zich dan ook nooit tevreden en gevoed. Zij hebben de helende wijsheid van Gaia nodig om te leren om te ontvangen. Maar ook hoe het voelt om ontvangen te worden – wat erg voedzaam is. Pas als we leren hoe te ontvangen gaan we begrijpen hoe heel anders het is dan nemen. Het ene komt voort uit vertrouwen en het andere uit een gebrek. Als we vanuit vertrouwen komen kunnen we ervoor kiezen van het leven te ontvangen, onze controle en oordeel op te geven en ons te laten bewegen door een grotere intelligentie dan ons ego. Het voelt als een meer overvloedige en plezierige manier van leven. Leven door te nemen is behoorlijk destructief voor de ziel. Het zal onze groei ongetwijfeld een tijdje dienen maar uiteindelijk zal het hart niet op die manier willen blijven leven. Het zal dan ook steeds dramatischere manieren zoeken om het patroon te stoppen. Soms kunnen we eindigen met financiële beperkingen of in een depressie waardoor niets de moeite waard lijkt om te nemen. We kunnen er niet van verlost worden totdat we iets echts ontvangen.
De goddelijke helende genade moet afdalen in ons wezen en we kunnen niets anders doen dan erop wachten. Soms is het nodig dat we fysiek worden tegengehouden waardoor we niet meer door kunnen gaan met nemen, beheersen, dwingen, eisen. We worden verplicht ons over te geven. Laten we hopen dat we de lessen van overgave en ontvangen mogen leren met veel genade en zo min mogelijk schade aan ons lichaam en onze ziel. Weet dat we nog steeds kunnen vragen wat ons hart zou raken. Er wordt ons niet gevraagd vrij te zijn van verlangen. Ons verlangen en onze passies kunnen ons namelijk naar vervulling en heling brengen. Wat ons wordt gevraagd is te vertrouwen op de timing, in het ‘wie’ en in het ‘hoe’. Nu weten we natuurlijk allemaal dat als je ergens voor bidt je niet kunt bepalen hoe dat gebed beantwoord moet worden. Als dat wel zo zou zijn dan zouden we hoogstwaarschijnlijk een veel gemakkelijker pad kiezen dan de meer spiritueel zware taak om angsten één voor één aan te pakken en te leren onvoorwaardelijk te vertrouwen. We zijn allemaal ook gewoon mens. We zouden dan echter niet hebben geleerd wat we nu hebben geleerd en ook niet zoveel spiritueel zijn gegroeid. We zouden dus ook niet in staat zijn om onze spirituele taken op precies dezelfde manier te vervullen. Dus het lijkt erop dat er enige intelligentie is in de manier waarop het Universum onze gebeden verhoort. Het is aan het Universum om te beslissen.
We hebben een effect op Gaia net als zij op ons. We hebben een relatie met elkaar die steeds responsiever en helender kan worden. Om de zaken in perspectief te houden moeten we ons realiseren dat we haar geen opdrachten kunnen geven. Ze weet en ze werkt volgens veel grotere ritmes en cycli dan onze mind kan doorgronden. We hoeven alleen maar oog in oog te staan met haar grote stormen of onverbiddelijke weerpatronen om te begrijpen dat haar kracht echt indrukwekkend is. Ze is miljarden jaren oud en een enorm groot wezen. De meest verstandige benadering van onze relatie met Moeder Aarde is te erkennen dat we haar een offer kunnen brengen door onze bijdragen aan het grotere goed. Op welke manier dan ook die geschikt is voor ons. We kunnen open en dankbaar zijn voor wat ze ons geeft. Maar ook leren om ons meer bewust te worden van de delen van ons die gebrek en angst hebben. Deie delen geloven als gevolg daarvan dat ze territorium moeten grijpen, nemen, opeisen of hamsteren. Deze gedragingen eren haar niet zo vrijgevig als een houding van vertrouwen dat doet. We zijn allemaal nog aan het leren en dat is gewoon zoals het bedoeld is. Deze delen van ons hebben geen oordeel nodig alleen onderscheidingsvermogen, bewustzijn en mededogen. Dit zal ons helpen te blijven leren en groeien zodat we ons overgeven aan een nog grotere liefdevolle relatie met de goddelijke Gaia.
Gaia onderwijst ons, communiceert met ons en houdt van ons. Ze is zich bewust van onze aanwezigheid en onze vibratie omdat ze een zelfbewust wezen is. Wij functioneren als een deel van haar goddelijke ecosysteem. Hoewel we de pure kracht van haar natuur als rauw en wild kunnen ervaren staat de aarde in de boeddhistische tantrische traditie bekend als Loachana. Loachana is een vrouwelijke boeddha van grote sereniteit. In de oude tradities van India is de term voor moeder aarde Parameshwari. Param betekent opperste en Eshwari betekent godin of goddelijk vrouwelijk. Beiden zijn vervuld van wildheid en genade. Haar wilde genade manifesteert zich in toewijding aan ons ‘wakker worden’. Ze bereikt ons elke dag liefdevol via onze levenservaringen. Zelfs de ervaringen die niet bijzonder gemakkelijk te accepteren zijn.
Vertrouwen op onze levenservaring kan confronterend zijn maar het is ook waar ons lichaam, onze spirit en het Goddelijke elkaar ontmoeten. Het is genade omdat het de bevrijding van de ziel ondersteunt. Het is wild omdat het alle logica te boven gaat en voortkomt uit de natuurlijke instincten van een groot goddelijk wezen. Moeder aarde die ons soms met grote sprongen beweegt in plaats van met kleine logische stappen. Haar evolutieproces is intelligent en creatief. Wij maken deel uit van dat proces net zo goed als elk ander schepsel dat leeft in haar constant evoluerende veld.