Maya – Sluier van onwetendheid
In de spirituele tradities van India is Maya een godin en de uitdrukking die wordt gebruikt om spirituele onwetendheid (van de ultieme werkelijkheid/waarheid) te beschrijven. Maya wordt in de moderne westerse wereld als ‘illusie’ beschouwd. Dit is echter niet de meest nauwkeurige vertaling en heeft er zelfs voor gezorgd dat het moeilijk is om op een gezonde, liefdevolle en voedende manier met Maya te kunnen werken.
Een overtuiging dat de fysieke wereld niet echt is maar slechts een illusie en dat alleen het spirituele echt is, is een verwrongen begrip van Maya. Het betekent namelijk dat alle strijd en lijden in de wereld een waanidee zou zijn en daarom niets te betekenen heeft. Want op een dag zouden mensen wakker worden en beseffen dat alleen het licht van het Goddelijke echt is en dat al het stof in de fysieke wereld een soort van nep is. Dit kan leiden tot een soort spirituele sabotage die er voor zorgt dat we ons van de wereld afkeren in de overtuiging dat alleen het licht ertoe doet en al het andere slechts afleiding is. Die lering ondersteunt het idee dat degenen op het spirituele pad niets hoeven te doen in de wereld om het te veranderen want het is toch niet echt. Dus we kunnen ons gewoon terugtrekken van wat er aan de hand is en naar het licht gaan richting verlichting.
Dit is echter de werking van de kracht van vals licht. Ze zijn vooral verraderlijk omdat ze vaak zo onschuldig lijken op het eerste gezicht en ze kunnen rustgevend zijn. Want het is natuurlijk veel gemakkelijker om je niet bezig te houden met wat er op onze planeet gebeurt en met de worstelingen die in de harten van mensen gaande zijn als ze toch niet echt zijn. Ze wilden dat we vergeten dat we iets met deze fysieke wereld te maken hebben. Dat we ons terugtrekken in de wereld van vals licht in de overtuiging dat we het einde van ons pad hebben bereikt. Het is echter helemaal niet het einde maar eerder een valkuil om te vermijden op het grotere pad. De verleiding naar vals licht is een soort spirituele anorexia. Als je het toestaat om grip te krijgen zal je het je ziel langzaam verhongeren. Door de ziel de echte belichaamde ervaring en het vermogen om door het leven te groeien te onthouden. En dat zijn nu juist de dingen die ons leiden naar verlichting, goddelijke kracht, mededogen en het oprechte vermogen om anderen op het pad te helpen.
Naarmate we krachtiger, intelligenter en bewuster worden van de trucs van het valse licht kunnen we het te slim af zijn. Dit is hoe we een stem krijgen die we kunnen gebruiken. Want anders zijn we machteloos om het goddelijke ontwaken dat op deze planeet plaatsvindt te ondersteunen, hoeveel talent en potentieel we ook in ons hebben of hoeveel liefde er ook in ons hart ligt. Sommigen van jullie die een aards type zijn zullen hier niet zoveel mee te maken hebben. Want je bent van nature al behoorlijk geaard en verbonden met de fysieke wereld en wilt naar het licht reiken. De reden dat je dit bent gaan lezen is waarschijnlijk omdat je al hebt gevoeld dat het Goddelijke Vrouwelijke de brug is tussen het lichaam en het licht. Anderen die zichzelf beschouwen als sterrenkinderen hebben misschien meer te maken met de aantrekkingskracht van vals licht. Dit komt omdat zij een natuurlijke neiging hebben om zich meer op hun gemak te voelen in de niet-fysieke werelden. Bovendien hebben ze het gevoel dat de aardse wereld nogal vreemd en moeilijk te navigeren is. Zij lezen dit omdat ze willen leren om dat licht op een gezonde manier met het lichaam te verbinden. Want zij willen hun verbinding met het licht zeker niet opofferen om hier in deze fysieke wereld te zijn. Het maakt echter niet uit of we aardser zijn en leren gevoelig te worden voor spirituele energieën of etherischer en leren hoe we belichaamd kunnen worden. Ons uiteindelijke doel voor spirituele vooruitgang is hetzelfde: Echt licht van vals licht te onderscheiden en dat ware licht verenigen met het lichaam.
Soms zullen we het valse licht als waarheid aanvaarden zoals dat het leven in de fysieke wereld een afleiding is die moet worden overwonnen of op zijn best een school om van te leren maar niet veel meer waard dan dat. We moeten dan wakker worden gemaakt om tot bezinning te komen. We kunnen dan worden uitgenodigd om veel meer aanwezig te zijn bij hoe we leven, of niet echt leven zoals dat soms het geval kan zijn. Soms slapen we echter zo vast dat we niet kunnen worden opgeschrikt door een vriendelijke uitnodiging om wakker te worden. We hebben dan krachtigere aanwijzingen nodig om ons op weg te helpen. Ze voelen op dat moment niet fijn maar ze zijn nodig om los te komen van wat ons in een onzichtbare greep heeft gehouden. Soms hebben we als het ware een emmer koud water over ons hoofd nodig om ons uit het comfortabele, onbewuste verlangen om te blijven wie en waar we zijn te schudden. Dus uit mededogen zal ons hogere zelf een crisis oproepen die ons de wereld intrekt en die we niet kunnen vermijden door ons terug te trekken in onze mind. Dit is hoe goddelijke boodschappen werken. Ze beginnen als een bungelende worst (misschien als een droom of een oprecht verlangen) waar we naar kunnen luisteren of we kunnen het negeren totdat we met een stok worden geslagen. Wanneer we ons in een crisis of trauma bevinden, krijgen we een wake-up call die woest is van mededogen. Vergeet niet dat wat er ook gebeurt in je leven of je lichaam niet een straf is maar een wanhopige oproep tot waarheid en realiteit. Soms hebben we gewoon een duwtje nodig in plaats van een uitnodiging. Het is moeder Maya, op haar eigen onnavolgbare manier die je probeert te bevrijden door haar inwijdingsproces ook wel leven genoemd.
Haar inwijdingsproces en de vrijheid die het uiteindelijk schenkt, brengt ons in een staat van intensiteit en ontzag die we niet voor onszelf zouden kunnen bedenken door in onze eigen verhalen, emotionele drama’s of lijden te geloven. Zie je de verhalen die we vertellen zijn niet de realiteit. Wat we ervaren als reacties op het leven is niet het echte. Het leven zelf is echt. Wat er gebeurt, is echt. Onze reacties daarop – wanneer ze worden bepaald door onopgeloste pijn uit het verleden – zijn geen realiteit. Let wel, onze reacties moeten niet worden afgewezen, maar geëerd en verwerkt zodat ze kunnen worden geheeld en losgelaten. Zodat een meer directe, spontane reactie op het leven kan plaatsvinden. Als we denken dat spiritueel zijn inhoudt dat we het lichaam en de wereld ontkennen of het allemaal als ego bestempelen worden we verleid door vals licht. Want al dat fysieke gedoe is echt. Het is de Goddelijke Moeder die voor ons leeft, zit, danst, ademt en is. Als wij. Ze is overal. Als je God wilt zien, hoef je alleen maar je ogen te openen en te kijken.
Maya leidt ons naar de realiteit via haar ingewikkelde web van spirituele inwijding door levenservaring. De werkelijkheid vindt plaats achter alle mind-dingen die we op het leven projecteren. Maya leidt ons naar het vermogen om onze gescripte reacties op het leven te laten rusten. Aangezien elk ervan het resultaat is van onopgeloste pijn uit dit of andere levens. Als we onze levenservaringen accepteren en ze helen dan zijn we uiteindelijk in staat om aanwezig te zijn en spontaan te getuigen van het leven zoals het is. In plaats van te reageren kunnen we ontvangen. Plotseling blijkt dat hetgeen waarvan we dachten dat het een afleiding van het spirituele pad was juist een geïncarneerde goddelijkheid te zijn. Het kan zo onverwacht schokkend, verrassend, betoverend, mysterieus, volkomen verwarrend, absoluut hilarisch, brutaal en erotisch tegelijk zijn. Dit is het geschenk dat Maya ons brengt, als we bereid zijn haar reis te maken. Haar web van levenservaring, delicaat, gewelddadig, medelevend en grondig ontdoet ons van de sluiers van onwetendheid. Maar ook van de verkeerde geloofssystemen die ons ervan zouden weerhouden om het goddelijke overal om ons heen en in ons te zien.
Het echte, levende, ademende, spirituele wezen dat God is verschuilt zich achter schaarse sluiers. Wanneer we leren het leven te accepteren en ermee werken voor heling zal de pittige moeder Maya voor onze ogen verschijnen te midden van de sluiers die we laag voor laag verwijderen. Wanneer je de lagen van overtuigingen en reacties weghaalt, blijkt het leven niet enkel een illusie te zijn. Het leven toont zich juist als het Goddelijke in actie. Onder de sluiers is alleen het Goddelijke en dat is liefde. Dit zijn niet zomaar woorden. Het is een echte levende ervaring. De menselijke reactie op goddelijke liefde is volslagen gelukzaligheid. Het is een extatische meeslepende emotie die ons tot tranen toe beroerd of die ons doet afglijden naar totale sereniteit en tevreden vervulling. We hoeven er niet naar te reiken. Wanneer we goddelijkheid kunnen ontvangen gebeurt het gewoon en op die momenten ontbreekt het ons aan niets. Wanneer we het Goddelijke ervaren zijn we absoluut compleet en heel. Het is met niets te vergelijken.
Er is echter nog een andere reactie op deze kennis en ervaring van belichaamde goddelijkheid. We gaan ons realiseren dat er echt zielen zijn in lichamen, dieren, natuur en planten. Er zijn wezens die leven en sterven. Er zijn mensen die met zoveel gezegend zijn, maar het weggooien. Er zijn mensen die door een rijkdom aan innerlijke vindingrijkheid buitengewone geschenken voor het wereldhart creëren vanuit schijnbaar beperkte omstandigheden. Deze dingen zijn echt. Ze zijn niet nep of een illusie. Wanneer we een moment van dit besef hebben gaan we ons het volgende realiseren. Het Goddelijke schiep zichzelf, leefde en vernietigde zichzelf, om opnieuw geboren te worden in een andere vorm. In het proces liet het goddelijke de ervaring van verlies, verdriet, verwoesting, hartstochtelijke liefde, diepe gehechtheid en verlangen geboren worden zodat deze grootse schepping zich kon manifesteren. Op zulke momenten voelt het leven zo rauw, breekbaar, onstuitbaar krachtig en kostbaar. Het besef dat het Goddelijke Vrouwelijke niet alleen de schepper is, maar ook aanwezig is in de ervaring van de schepping, levend zoals ieder van ons verbijsteren. Ze is totaal en volkomen in al het leven. Ze huilt als wij dat doen, ze heeft lief als wij dat doen, ze lijdt als wij dat doen, ze gaat door de dood als wij dat doen en wordt steeds opnieuw geboren.
Hoe meer we zijn aangesloten op deze realiteit, hoe meer de hele ervaring onze hele ervaring wordt. Als de aarde vergiftigd is, voelen wij ons vergiftigd. Wanneer zij wordt bemind en geheeld, voelen wij ook liefde en heling. Wanneer een soort evolueert, voelen we de opwinding van nieuw leven. Wanneer een soort uitsterft, voelen we het verdriet van verlies. Gedurende ons hele leven leven we haar en zij ons. Dat is de realiteit. Dat is de rauwheid en echtheid van het leven waarin Maya haar initiërende, onthullende dans danst.
De houtgravure van Flammarion, een anonieme afbeelding die voor het eerst in 1888 in Frankrijk werd gepubliceerd, toont een man die over de hele wereld klimt. De zon schijnt boven de aarde en het lichaam van de man wordt gevangen in een luchtbel die zich om de wereld wikkelt. Alleen zijn hoofd, zijn rechterhand en de bovenkant van de staf die hij in zijn linkerhand vasthoudt, zijn met veel moeite door de luchtbel gesprongen. Het lijkt alsof hij naar adem hapt, die hij eindelijk aan de andere kant kan krijgen. Deze luchtbel is de dikke sluier van onze overtuigingen en verhalen die gebaseerd zijn op onopgeloste problemen. Het is de sluier die verhindert dat onze directe en rauwe ervaring van het leven er een is van levende goddelijkheid. Aan de binnenkant van de sluier lijkt het alsof de rand van ons geloof de rand van de wereld is. Als we onze bekende realiteit doorbreken, kunnen er momenten zijn waarop we het gevoel hebben dat we in het niets zullen doorbreken en mogelijk helemaal ophouden te bestaan. Dit is weerstand tegen het loskomen van reacties en het overgaan naar een spontane ontvankelijkheid voor het leven. Wat als ik niet veilig ben? Wat als er iets gebeurt wat ik niet leuk vind? Wat als ik niet weet wat ik moet doen? Wat als ik alleen eindig? Of arm? Of verloren? Die bubbel kan heel, heel lang ondoordringbaar blijven.
De testen van Maya brengt ons dichter bij het doorbreken van die bubbel. Ze knutselt methoden en levenstesten. We kunnen onze overtuigingen blijven koesteren en eraan vasthouden (vaak eraan vastklampen alsof ze veel meer waard zijn dan ze in werkelijkheid zijn). Na verloop van tijd kunnen we echter anders kiezen. Door geloof, persoonlijke heling, overgave, vertrouwen, pure opstandigheid en durf kunnen we ervoor kiezen om ons open te stellen voor wat ons wordt aangeboden. We kunnen het bekijken vanuit een nieuw perspectief dat onze typische reacties zal uitdagen. Door persoonlijk helingswerk kunnen we onze pijn uit het verleden laten rusten en durven we ons voor te stellen dat er iets anders mogelijk is – zelfs als we nog niet weten wat het is. We moeten meer bereid zijn om het leven tegemoet te treden als een kind. Want alleen zonder geconditioneerde opvattingen en met de bereidheid dat ons iets anders wordt getoond dan wat we geloven, zullen we zien wat er werkelijk is. Dit is echter niet gemakkelijk. Maya is een meedogenloze leermeester en dat mnoet ze ook zijn. Want door haar genade komen we tot de openbaring van naakte goddelijkheid de absolute werkelijkheid ontsluierd. Door haar inwijding te nemen en ons steeds meer open te stellen voor het directe leven, zonder de sluier van voorgeconditioneerde reacties, kan er grote angst ontstaan. Maya vraagt ons om een bepaalde vertrouwdheid en troost los te laten die we vroeger misschien gebruikt hadden om ons veilig te voelen. Loslaten van het bekende is zelden gemakkelijk. Het lijkt misschien niet moelijk maar de angst om het bekende los te laten is één van de zwaarste uitdagingen voor de menselijke mind. Het kan mensen in hun realiteit houden zelfs als ze weten dat het hen geen goed doet. Het kan zo zwaar zijn dat ze niet de kracht kunnen opbrengen die nodig is om de randen van die realiteit wat op te rekken. Laat staan hun hoofd door de dikke laag van weerstand te steken die door hun geloofsovertuiging in stand wordt gehouden.
Als je sterk en voldoende voorbereid bent om de sprong in het diepe te wagen naar een directere relatie met het leven dan kun je terugkijken en de werking van Maya zien. Aan de andere kant kun je de sluier zien van overtuigingen, angsten, twijfels en verhalen die werden gebruikt om je vast te houden in een relatie, carrière of gedragspatroon. Je zult je realiseren dat hoewel de emotionele en geloofspatronen op dat moment echt leken, ze niets anders waren dan de luchtbel die we moesten doorbreken om op een andere manier te leven. De realisatie van Maya weerhoudt ons er niet van om in de wereld te handelen, relaties te hebben of door verschillende identiteiten heen te werken om onze levensmissie te vervullen. Het stelt ons juist in staat om dit bewust en met meer vrijheid te doen. We worden in staat om bewust te werken met de rollen die we spelen. Zodat we ons zielspad kunnen dienen in plaats van ons gedefinieerd, beperkt, gevangen of slachtoffer ervan te voelen. Dit is het ultieme doel van de sluiers van Maya. Ze pushen ons om te groeien. Het lijkt een beetje op spirituele weerstandstraining. Hoe dikker de belemmerende sluier hoe meer spiritueel bewustzijn er nodig is om het op te lossen. Maar ook hoe meer we onze geloofsystemen moeten openbreken om wat ruimte in onze mind en emotionele patronen te creëren zodat we er doorheen kunnen duwen en een nieuw perspectief kunnen krijgen.
Op onze spirituele pad worden we vaak diep gedropt in een bewustzijn dat gebukt gaat onder zware sluiers van Maya. Onder de emotionele zwaarte is het Goddelijke verborgen, gehuld is in sluiers van Maya. Terwijl we dikke lagen angst, ongerustheid en onwetendheid proberen te doorbreken vergeten we misschien grotendeels onze goddelijke natuur. We voelen misschien dat er iets niet klopt maar we zijn niet sterk genoeg om los te komen van de trillingsarme collectieve geloofssystemen die er zijn. Daaroom zullen we ons tijdelijk moeten terugtrekken in het licht in onszelf om ons de waarheid te tonen en ons te ondersteunen. Dit is het begin van onze reis. Uiteindelijk zullen we genoeg vertrouwen hebben in dat innerlijke licht waardoor we het willen uitbreiden. Zodat het niet alleen in ons brandt maar ook de wereld in schijnt. We zullen willen dat anderen ook het leven achter de sluier van angst ervaren. Dus laten we het licht van binnen groeien totdat het sterk genoeg is om de draden van de sluiers los te maken. Het licht zal door de sluier van angst beginnen te dringen. We raken dan minder vaak in de ban van angst. Angst is minder constant aanwezig omdat het minder overtuigend wordt als een manier van leven. Hierdoor worden we sterker en beter in staat om in liefde gecentreerd te blijven. We herkennen de sluier van angst maar het licht van de waarheid brandt er een gat in en we kunnen er ons hoofd doorheen steken. Angst bestaat maar we worden er niet meer door verstikt.
Voorbij de sluier beginnen we nieuwe vergezichten en andere manieren van leven te zien. Misschien zien we ook andere mensen die al zo leven. We zijn geïnspireerd. Het is mogelijk. We winnen aan kracht en optimisme. Ons licht wordt sterker en brandt een groter gat in de sluier van Maya. Misschien maakt ze een scheurtje in haar zij, om ons op weg te helpen. We duwen nog wat door en onze handen komen erdoorheen. We zijn in staat om in de wereld te opereren op een manier die niet getemperd en gehinderd wordt door angst. We geven en ontvangen met liefde en vertrouwen. En zo gaat het proces verder. Als je een onthulling hebt gekregen van moeder Maya, weet je dat ongetwijfeld. Je perspectief verandert compleet. Je leven kan aanzienlijk veranderen, omdat een voorheen ontoegankelijke deur begint te openen. Je zult profiteren van haar genade, maar je zult veel werk hebben verricht om ontvankelijk te worden voor die genade. Het is niet altijd gemakkelijk. Het doordringen van de sluiers van Maya is de sleutel tot spirituele bevrijding. Al het heling- en manifestatiewerk dat met de andere godinnen en lichtwezens wordt gedaan leidt ons hier naar toe. Het helpt ons om conditionering af te werpen en ons te verbinden met onze aangeboren spirituele natuur. Het is het omdraaien van de sleutel tot spirituele vrijheid en dat kan soms zwaar zijn.
Zelfs als we het begrijpen, wordt het niet eenvoudiger. We zijn ons dan alleen meer bewust van de taak die van ons wordt gevraagd. Het helende werk in de Kristal Challenge zal ons innerlijke licht laten groeien. Zodat we grotere gaten kunt branden in de sluiers die tussen onszelf en onze directe ervaring van het goddelijke zijn geplaatst.
Er is echter ook altijd genade wanneer dat nodig is. We moeten dan wel ons steentje bijdragen. Maar wanneer we aan de rand zijn van wat we kunnen bereiken door onze eigen inspanningen dan reikt de hand van het Goddelijke naar beneden om ons te helpen boven onze strijd uit te stijgen. In dat stadium zijn we op zo’n niveau van vertrouwen (en soms vermoeid door onze inspanningen op het pad) dat we gewillig de hulp van het Goddelijke ontvangen. Dan zijn er vaak grote sprongen en versnellingen mogelijk op manieren die voorheen niet voor ons beschikbaar waren. Die hand van genade zal zijn weg naar ons vinden op het juiste moment en op de juiste manier. Het kan tot ons komen door het lezen van een boek dat ons hart vult en ons verandert. Of via een leraar die genoeg licht heeft om om het jouwe te helpen ontsteken zodat je een vastzittende opvatting voor eens en altijd kunt verschuiven. Het kan zo subtiel gebeuren dat je je niet echt bewust bent van wat er gebeurt. Het effect is echter niet zo subtiel. Je zult het voelen als Maya haar sluier van je gezicht heeft gehaald. De wereld ziet er totaal anders uit. Je weet dat het dezelfde wereld is maar je ziet het vanuit een plaats van spirituele waarheid en het uitzicht is buitengewoon.
Genade zal onze groei nooit verhinderen door het werk dat we moeten doen weg te nemen. Het is geen overbezorgde moeder. Het helpt ons alleen om onnodige strijd te verlichten. Door Maya’s sluiers heendringen vereist, zelfs met de tussenkomst van genade, zwaar innerlijk werk vaak gedurende een lange tijd. Maar wat een kracht verkrijgen we. We kunnen anderen gaan helpen omdat we sterk genoeg zijn om in onze waarheid te blijven. Zelfs als we worden geconfronteerd met angst en andere collectieve overtuigingen. We zijn sterk genoeg gegroeid om ons hoofd uit de bubbel van het massabewustzijn te laten steken. En daardoor hebben we meer inzicht, intelligentie en empowerment gekregen om anderen te ondersteunen om hetzelfde te doen. Dit is het geschenk en de uitdaging van Maya. Naarmate we groeien, zien we haar niet als een vijand maar iemand die ons de kans geeft om gerealiseerde goddelijke wezens te worden. We zien haar rauwe, pure, mysterieuze en ondoorgrondelijke schoonheid als de ware aard van de levende godin die het licht van het Goddelijke Mannelijke ontvangt en deze wereld manifesteert als resultaat van hun heilige verbintenis. Als we zien wat er gebeurt en door de sluiers heen prikken om getuige te zijn van hun vereniging, voelen we ontzag, extase en eerbiedige aanwezigheid voor de ongelooflijke goddelijke schepping die onze wereld is.