Pele – Verlangen
Pele, de wilde, Hawaiiaanse, vulkaangodin van het vuur, wordt geregeerd door passie en is op zoek naar ware liefde. Ze wordt beschouwd als moeilijk te hanteren, seksueel openlijk, verleidelijk en zonder moreel besef. Daarnaast heeft ze een opvliegend karakter dat gemakkelijk wordt getriggered door enkel de mogelijkheid van afwijzing. Haar vluchtige, vurige karakter kan zeer destructief zijn voor het menselijk leven. Echter na haar boosheid, als haar passie eenmaal bekoeld is (vaak slechts tijdelijk), koestert ze geen wrok en voelt ze geen wroeging. In plaats daarvan biedt ze creatieve en unieke zegeningen aan om de schade die ze heeft veroorzaakt te verzachten. Hoewel haar acties niet ongedaan kunnen worden gemaakt vindt ze toch een manier om alle problemen te overwinnen die ze veroorzaakt door haar boze reacties. Uiteindelijk zal ze toestaan dat de juiste gang van zaken plaatsvindt, zelfs als dat betekent dat ze niet krijgt wat ze wil (op dat moment althans).
De vernietigende woede van deze godin wordt op Hawaii met veel respect behandeld. Pele’s verhalen zijn gevuld met emotionele ontreddering omdat ze wordt bewogen door enorme passies, jaloerse woede en daardoor beoordelingsfouten maakt. Haar geweldige gebaren, om de situaties zo goed mogelijk te herstellen, komen zodra de waarheid aan het licht komt en ze voorbij haar passie kan kijken. Haar energie is de vernietigingskracht die volgt op gedwarsboomd verlangen en de energie die vervolgens een nieuwe vorm opbouwt omdat het verlangen zo sterk is dat ze het niet kan en niet wil opgeven.Haar verlangen naar liefde is de kern van haar hart en al het emotionele drama eromheen zal haar er niet toe brengen er afstand van te doen. Op het spirituele pad wordt ons vaak geleerd dat we onthechting en kalmte nodig hebben. Dit zijn verkoelende eigenschappen en ze spelen een nuttige rol bij spirituele groei, maar ze zijn niet het hele plaatje. Er zijn inspirerende rebellen op het goddelijke pad zoals grote lichtmeesters en leraren die zeker niet vrij zijn van passie en soms zelfs destructiviteit. Het staat echter altijd in dienst van de liefde, je kunt het zien als het “felle gezicht” van mededogen. Dit betekent niet dat het werken met Pele ons een soort van goddelijke toestemming geeft om een compleet losgeslagen “driftkikker” te zijn en eisen dat de wereld en de mensen erin zich buigen naar onze wil om onze driftbuien te vermijden.
Pele leert ons over de motiverende kracht van verlangen. De grote mystici hebben vaak gesproken over hoeveel liefde men moet hebben voor het Goddelijke om de grote beproevingen te doorstaan van het “aan flarden schieten” van onze illusies. Op zijn zachts gezegd is dit nogal ondraaglijk om te doorstaan. De absolute passie voor het goddelijke en het intense verlangen voor goddelijke eenheid motiveert ons om dingen te doen die we anders niet zouden doen. Menselijke passies moeten ondergeschikt worden gemaakt aan de goddelijke passie voor spirituele groei en ontwaken. Het klinkt eenvoudig, en dat is het ook, maar het is zelden gemakkelijk. Er zijn verschillende wegen naar het Goddelijke. Echt gevorderde zielen incarneren vaak om er meerdere te ervaren. Één pad naar het goddelijke is dat van toewijding, bekend als bhakti in de hindoeïstische traditie van India. Dit is het pad van het hart, het pad van het Goddelijke liefhebben met zo’n passie dat het je voorbij je eigen patronen zal brengen. Voorbij passiviteit, verlamming en angst zodat je vooruitgang zult boeken in de richting van je doel om het Goddelijke zo intiem mogelijk te leren kennen. Het klinkt misschien soft maar het pad van bhakti is intens. Het gaat niet om alledaagse liefde en knuffelen. Het echte pad van bhakti zal je hart keer op keer breken. Het is een pad van gepassioneerde, liefdevolle toewijding aan het Goddelijke. Het Goddelijke is een felle minnaar die je altijd wijst op je verantwoordelijkheid en geen obstakel voor je verbintenis zal accepteren. Je hebt een krachtig hart nodig om de onvermijdelijke dood van wat was te kunnen verdragen. Deze constructieve vernietiging stelt je in staat om dit leven te leven en te groeien – in plaats van alleen maar ouder te worden en te sterven -. Pele helpt ons te leren vertrouwen op het licht dat brandt als heilig vuur in het hart. Ze geeft haar verlangen nooit op. Een deel van de bitterzoete aard van haar leringen is dat ze er alleen voorstaat. Daarom wordt haar passie voor liefde nooit gedoofd, omdat het nooit echt bevredigd zal worden. Op het goddelijke pad kan de kracht van het verlangen naar de Goddelijke Geliefde ons tot grote hoogten motiveren, veel groter dan waartoe we in staat zouden zijn als we “tevreden thuis zitten” precies zoals ons ego dat zou willen.
Onze verlangens om bepaalde dingen te laten gebeuren – die tot een niveau van persoonlijke vervulling zouden hebben geleid – moeten soms worden opgeofferd zodat onze honger naar echte vervulling niet gestild wordt door een kleinere maaltijd als er een veel groter zielenfeest op ons wacht. Soms moeten we in een staat van verlangen gehouden worden zodat we echt verder gaan op ons pad. Dit betekent niet dat we gedwongen moeten worden tot een leven van ongemak om te groeien, maar we moeten oppassen dat onze gemakken onze spirituele groei niet verstikken. Er zijn momenten waarop we pijn nodig hebben om te groeien. Wanneer ons verlangen groter is dan onze behoefte aan comfort, zullen we worden aangespoord. Anders lopen we het risico om te blijven zitten alsof alles in orde is, terwijl we in werkelijkheid onze Ziel kwijtraken en zo het kostbare geschenk van onsterfelijkheid zouden kunnen verliezen door verlichting te ruilen voor een doorsnee leven. Voor een tijdje is dat prima maar als manier van leven zal het onze Pele-natuur doven en ons ervan weerhouden het vuur van passie te voelen en verder te gaan met wat ons echt levendigheid zou brengen en onze ziel zou voeden.
Het licht van het vuur dat in Pele brandt, herinnert ons aan wat we werkelijk verlangen. Verlangen is niet iets is dat onderdrukt of geblokkeerd moet worden. Juist door ermee bezig te zijn en er nieuwsgierig naar te zijn kunnen we begrijpen wat we echt zoeken. Verlangen zelf is niet slecht, als we dieper kijken naar hetgeen adt er onder het verlangen ligt dan ontdekken we misschien wat het is in onszelf dat herkend wil worden. Verlangen kan ons tot meer zelfkennis en wijsheid leiden als we ervoor kiezen om ermee te werken. Hoe dieper we gaan, hoe meer we zullen ontdekken dat uiteindelijk alle verlangens naar dezelfde plek leiden. Er is maar één bron waar al het verlangen terugkeert, de Grote Goddelijke Geliefde. Als we dat inzien dan veranderen onze acties. Als we consumeren genieten we er meer van en doen we dat met meer waardering, en met minder gehechtheid. We hebben dan ook de neiging om minder te consumeren dan wanneer we gedachteloos handelen zonder echte verbinding met wat we consumeren en wat het voor ons betekent.
Pele gaat niet over voldoening zoeken door te handelen zonder rekening te houden met anderen. Als je die interpretatie van haar verhaal neemt, mis je de kern ervan. Pele is het licht van het vuur in de kern van de aarde. Ze herinnert ons eraan om op zoek te gaan naar het licht in de kern van ons wezen, in ons hart, en zijn vermogen tot liefde ondanks schijnbaar onoverkomelijke obstakels. Ze leert ons niet gebonden te zijn aan morele beperkingen of maatschappelijke voorschriften, maar om onbevreesd vanuit te leven. Pele leert ons dat, als we onze kracht gebruiken met bewustzijn en een intentie vanuit het hart met een puur verlangen naar liefde, we bergen kunnen verzetten. Zo kunnen we nieuwe landschappen kunnen creëren voor de ziel die mogelijkheden zullen openen en levens zullen veranderen. Vanuit het hart durven leven en openstaan voor liefde kan ons het geschenk brengen van reiniging, loslaten en ons openstellen voor de energie, vitaliteit en inspiratie die vuur met zich meebrengt. Pele komt als de godin van het vuur naar ons toe als we passie, opwinding of iets in ons nodig hebben om wakker te worden zodat we uit een sleur kunnen komen en duidelijker kunnen zien waar we heen moeten. Dit door elkaar geschud worden leidt tot een meer bewuste betrokkenheid bij het leven. Dit is het tegengestlde van “thuisblijven” waarbij verwachtingen van anderen je dwingen door te gaan met je gebruikelijke manier van zijn en je belasten met een gebrek aan geïnspireerde actie. Soms is rust en herstel net wat we nodig hebben. Er zijn echter ook momenten dat we motivatie en actie nodig hebben die worden gevoed door een grote, gepassioneerde liefde.
Als je echt gemotiveerd wordt door liefde in je leven – voor je pad, je werk, voor een ander, voor een zaak, voor het Goddelijke – zul je weten wat een zegen en een verantwoordelijkheid het is. Het is zonder twijfel een voorrecht, maar wel een dat veel van je vraagt. Wanneer het echter een waar verlangen is, een ware liefde vanuit de kern van je hart, ben je bereid je er volledig aan over te geven. Pele stelt ons daartoe in staat. Als je behoefte hebt aan afkoeling in je leven, moet je die gepassioneerde dynamische actie temperen die je misschien net zozeer opbrandt als je inspireert. Dit is vooral nodig als je werk doet om licht te brengen in donkere organisaties en denkwijzen. Juist dan heb je iets nodig om je gerechtvaardigde woede en diepe vurige verlangen naar verandering te kalmeren. Je bent belangrijk en geliefd en daarom moet voor jezelf zorgen, niet alleen zodat je vuur brandt, maar ook dat het je niet uitbrandt. Je bent te belangrijk om verloren te laten gaan.
De afkoeling van Pele’s berouw wanneer ze schade heeft berokkend in haar najagen van haar passie kan ons helpen. We willen misschien niet schaden, maar in onze passie voor verandering zullen we op de grens lopen tussen het accepteren van het recht van elk wezen om vrij te kiezen hoe ze willen leven en onze hevige behoefte om een ander bewustzijn in de wereld te brengen. We moeten oppassen dat we niet proberen anderen te veranderen volgens onze voorschriften. Pele leert ons om in vuur en vlam te staan met onze passie, maar ook om er alles aan te doen om een bewustzijn te brengen over hoe wijzelf in de wereld willen zijn. Dit zal dan weer invloed hebben op anderen die klaar zijn om jouw wijsheid te ontvangen, in plaats van vruchteloos te proberen anderen te dwingen te zijn wat ze nog niet kunnen zijn.
Als je een moeilijke tijd in je leven hebt doorgemaakt, om wat voor reden dan ook negatief bent geweest of je geduld hebt verloren maar genoeg medeleven hebt om te beseffen dat je misschien onbedoeld iemand anders naar beneden hebt gehaald dan kan Pelen helpen. Ze brengt de gratie om herstel te brengen en pijn te verzachten als we te fel hebben gebrand. In ons enthousiasme voor het pad kunnen we soms te ver gaan door iemand bijvoorbeeld iets te vertellen dat ze nog niet helemaal willen horen. Zelfs als onze bedoeling was vanuit passie voor die persoon om vrij te zijn van een pijnlijke strijd, zou het te fel kunnen zijn en pijn veroorzaken omdat ze het nog niet kunnen ontvangen. Het kan moeilijk zijn om je mond te houden, maar soms is het het beste. Op andere momenten worden we echt bewogen om vanuit een plaats van liefde te spreken. Hoewel we ons misschien niet capabel voelen er bewust mee omgaan en de ander er misschien van in de war raakt is het toch een goddelijke gebeurtenis die op die manier tot stand moet komen voor het grootste goed. Pele is er op dat moment voor ons, om ons eraan te herinneren dat er liefde achter zit en dat er herstel volgt door de goddelijke godin. Meestal is dat in de vorm van een duw in de goede richting voor de persoon in kwestie die naar een veel betere situatie in hun leven leidt.
Pele’s passie kan je wereld op zijn kop zetten maar ze zal voor genoegdoening zorgen voor het geweld van haar acties. Wanneer ons verlangen is bekoeld, verliezen we onze passie niet, we vinden gewoon het evenwicht dat we nodig hebben om niet op te branden en op te geven. Er is een fenomeen dat bekend staat als compassiemoeheid. Wanneer we onze emotionele energie aan iets of iemand geven, en niet de tijd nemen om onszelf aan te vullen, zullen we een burn-out krijgen. We moeten leren onszelf weer in balans te brengen om te voorkomen dat het te veel voor ons wordt waardoor we geen mededogen meer kunnen opbrengen voor anderen. Als we dit niet doen dan kunnen we zelfs uiteindelijk voorbij compassiemoeheid komen waardoor we ‘nooit meer met een (vermoedelijk) verloren goed-doel te maken willen hebben.’ Dit zou een tragedie zijn. We moeten onze hitte van het vuur in evenwicht houden met koelte om de marathon van het pad van dienstbaarheid te overleven. Daarom schenkt Pele ons lavasteen (afkoeling) uit haar eigen vulkanische aard (passie).