Persephone – Maagd
In informele termen wordt de term ‘maagd’ gebruikt om een persoon te beschrijven die geen seksuele relatie heeft gehad. Het is echter ook een term die op psychologisch niveau een meer diepgaande definitie heeft. Seksualiteit heeft zowel emotionele, psychologische en spirituele als fysieke aspecten. Bij maagdelijkheid gaat het er niet om of we op die niveaus worden aangeraakt, maar of we in staat zijn om door een ander beïnvloed, doordrongen en gepenetreerd te worden, zonder onze ervaring van ons eigen essentiële wezen te verdoezelen. Het is een goddelijke paradox – kunnen we ons wezenlijke eeuwige en onveranderlijke zelf zijn, terwijl we voortdurend evolueren en groeien.
In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, trekt de maagd in onze psyche zich niet terug uit levenservaringen, seksueel of anderszins. Dit deel van ons is in staat om een diepe en eerlijke verbinding met alles in het leven in stand te houden – zelfs de duistere aspecten van ons menselijk bestaan - met behoud van een fundamentele onschuld en zuiverheid. Dit is geen gebrek aan ervaring maar de onschuld die voortkomt uit het begrip dat je in je hart een puur wezen bent en niets kan dat veranderen. Elke schaamte of schuld die je voelt zijn reacties op ervaringen en iets waar je doorheen moet werken. Ze zijn echter niet wie je in waarheid bent. De erkenning van deze onschuld en zuiverheid diep in ons, stelt ons in staat om echt te leven zonder angst om besmet te worden. Als je van nature een gevoelig of ontvankelijk persoon bent dan is dit belangrijk om te beseffen. Als we begrijpen dat onze zuiverheid van binnen ons niet kan worden afgenomen kunnen we meer vrede vinden in het leven. Dit zal vooral het geval zijn als je op enigerlei wijze in je leven te maken hebt gehad met misbruik. Maar ook als je merkt dat je je op een beledigende manier jegens anderen gedraagt.
Zuiverheid wordt niet bepaald door of we al dan niet seks hebben of ons op andere manieren hebben opengesteld voor het leven. Het wordt niet versterkt door de donkere ervaringen van het leven te vermijden. Hoe meer we leven en hoe meer we spiritueel groeien hoe meer we uiteindelijk beseffen dat alle levenservaringen – de ogenschijnlijk goede en de ogenschijnlijk slechte – ons bewustzijn verfijnen en de aangeboren zuiverheid in ons destilleren. Hierdoor kan zuiverheid sterker en duidelijker worden voor onszelf en anderen. Het lijkt misschien vreemd maar het herkennen en accepteren van de fundamentele zuiverheid van onze natuur is voor veel mensen een van de moeilijkere dingen om te doen. Het is een proces van integratie, waarvan een groot deel d ondersteund door de wijsheid van Persephone.
Maagdelijkheid in psychologische, spirituele en emotionele zin gaat over het kunnen eren van je zuiverheid, terwijl onze levenservaringen zorgen voor de distillatie van je ‘zelf’. Het is het zelfbewuste vermogen om jezelf te kennen en vast te houden zodat de ervaringen van het leven of de meningen van anderen je zelfgevoel niet besmetten. Je kunt eigenlijk nooit besmet worden. De fundamentele zuiverheid van je wezen eren betekent dat je erkent dat het maagd is. Niet door gebrek aan ervaring maar juist dat ervaring wordt gebruikt om dat zelf te versterken en te onthullen voor alles wat het is – zoals de druk op steenkool die een diamant onthult. Er is geen smet of vervorming mogelijk; er is alleen maar verfijning en openbaring. Wat er ook gebeurt in het leven, je zult altijd zo ‘jij’ zijn als je ooit was en altijd zal zijn. Alles wat er gebeurd, hoe schadelijk het aan de oppervlakte ook mag lijken, is niets meer dan de druk die wordt gebruikt om de diamanten waarheid van je wezen te onthullen. Het is puur en intact en zal dat altijd zijn.
Je kunt intellectueel weten dat je een goddelijk wezen bent. Echter om op een emotioneel niveau volledige acceptatie te bereiken kan een grotere uitdaging zijn. Dit komt doordat het meestal gaat om het voelen en loslaten van lagen van schaamte die op je zijn gedumpt en versterkt door je eigen interpretaties van ervaring in de loop van jaren of levens. En dat kan veel zijn. Gelukkig hoeven we niet terug naar elke ervaring die we ooit hebben gehad. We hoeven alleen maar in staat te zijn om de gevoelens van schaamte te voelen als ze opkomen en ons te realiseren dat zodra zulke gevoelens komen en gaan (wat ze zullen doen) we er nog steeds zijn. We zijn niet gestorven, de wereld is niet geëindigd. Dus die schaamte is eigenlijk helemaal niet wie we zijn want we zijn er nog steeds nadat we het gevoeld en losgelaten hebben. Er is veel moed voor nodig om zover te komen. Wanneer je aan de vooravond staat van een grote doorbraak in het accepteren van je zuiverheid, je maagdelijke zelf, kan het voelen alsof je een diepe afwijzing en verlating riskeert. In theorie is het herkennen van onze zuiverheid geen complexe maar juist heel eenvoudige taak. In de praktijk kan het echter een buitengewoon pijnlijke en uitdagende reis zijn. Toch is het zeker wel de moeite waard. Want er is een fundamentele bekrachtiging die voortkomt uit het kunnen herkennen van jezelf als een puur wezen. We zullen namelijk veel minder snel vervallen in machtsspelletjes, manipulaties en andere disfunctionele relatiepatronen (tenminste, niet voor lang) als we onze maagdelijke natuur accepteren. We kunnen dingen gemakkelijker loslaten omdat we er niet aan vasthouden uit valse schuld, schaamte of onwaardigheid. We hoeven ons dus niet te verzetten of te vechten tegen dergelijke spelletjes ze krijgen gewoon geen grip meer op ons. Dat werkt heel bevrijdend.
Als we onze zuiverheid leren kennen, voelen anderen het aan en reageren erop – met aantrekking of afstoting. Inherent aan de oprechte erkenning van onze individuele zuiverheid is dat we ook de zuiverheid in alle wezens herkennen zelfs als anderen het in zichzelf niet kunnen accepteren. Het betekent niet dat we blind worden voor de wonden van anderen – of onszelf – en hoe ze worden uitgeleefd. We we geven er echter niet meer waarde aan dan wat ze in werelijkheid zijn. We zullen gewoon duidelijker zien wie een persoon in wezen is en wat de onopgeloste dingen zijn die zich uitspelen. Wanneer we echt onze eigen pure natuur ontdekken kunnen we donkere energieën naar ons toe trekken omdat ze vaak naar het licht worden getrokken. Dit is echter geen reden tot zorg. Want als je je in een situatie bevindt waar je zelf niet uitkomt wordt er altijd hulp geboden. Vraag gewoon dat de wezens die onvoorwaardelijk van je houden je laten zien hoe je de situatie kunt oplossen. De aanvullende informatie, ondersteuning of begeleiding die je ook nodig hebt zal naar je toe komen. De reis naar deze zuiverheid vindt plaats door groei naar volwassenheid. Zo stellen we opnieuw de opvatting ter discussie dat jongeren onschuldig zijn en dat we naarmate we ouder worden worden we bezoedeld door het leven.
Persephone, ook bekend als Kore, is een oude Griekse godin. In de Romeinse cultus stond ze bekend als Proserpina. Ze brengt ons een krachtig verhaal over heling en groei. Haar reis is er een van onschuld in de meer typische definitie van het woord – gebrek aan ervaring – en opengesteld worden voor andere werelden door een groot avontuur (of trauma, afhankelijk van de interpretatie van haar mythen). Van dat trauma of avontuur rijpt ze. Ze transformeert van een onschuldig jong meisje in een koningin van de wereld en dient de reis van zielen in de donkerste rijken van het bestaan en van die in het licht. Alle gevorderde spirituele aspiranten zullen deze reis op de een of andere manier maken. Haar verhalen hebben betrekking op de ontwikkeling van het zelf die plaatsvindt tijdens het opgroeien. Dit is natuurlijk iets anders dan gewoon ouder worden. Het houdt in dat je je los laat van je moeder in de zin dat je ontgroeit waarin je bent opgegroeid. Dat betekent breken met de beperkingen in het bewustzijn van ons gezin van herkomst, onze cultuur, religieuze opvoeding of ons eigen besef van onze plaats in de wereld. . Hoe volwassener een ziel wordt hoe groter de kans is dat ze een grote verscheidenheid aan levenservaringen wil ervaren. Het is niet geïnteresseerd in het intact houden van de status-quo om het ego te kalmeren. Het wil meer heelheid dan troost. Dit kan ons leiden naar een nogal interessant leven. De mensen om ons heen begrijpen onze reis misschien niet altijd omdat het afwijkend is van waar we mee zijn opgegroeid.
Dit betekent niet dat we gewoon het tegenovergestelde gaan doen van wat onze familie deed, als een soort teken van ons spirituele rijpingsproces. Het gaat minder om wat we doen en meer om wat er in ons gebeurt. Het gaat erom in staat te zijn om vragen te stellen en verder te groeien dan wat we hebben geleerd. Als kind is er een natuurlijke nieuwsgierigheid in overvloed. Om volwassen te worden heb je toegang nodig tot het nieuwsgierige kind van binnen. Het samenbrengen van schijnbare tegenstellingen leidt tot integratie die op zijn beurt leidt tot volwassenheid. Integratie is de synthese die plaatsvindt wanneer we tegenstellingen (bijvoorbeeld ‘volwassen zijn’ en het kind van binnen laten bloeien) verenigen in psychologische en emotionele samenhang. Als we dit niet doen dan krijgen we een afsplitsing van onze delen. Dit leidt tot de overdreven verantwoordelijke persoon die een somber leven van volwassen verplichtingen heeft en zich vervolgens gedraagt als een kind met driftbuien. Maar ook tot het maken van ‘niet bij het karakter passende’ keuzes zoals ongebreidelde uitgaven of overmatig drinken en feesten wanneer hun kind-zelf eindelijk wild los barst omdat het er genoeg van heeft om ontkend te worden. De persoon kan ook de nieuwsgierigheid en het zelfvertrouwen missen die nodig zijn om gezonde risico’s te nemen en echt hun potentieel te leven. Dit is geen volwassenheid ondanks dat het volwassen lijkt als de persoon als het verantwoordelijke zelf functioneert.
Volwassenheid brengt juist het kind en volwassene samen. Hierdoor wordt het leven gezonder, evenwichtiger en bevredigender. De nieuwsgierigheid van het kind leidt tot vragen, verlangen naar ervaring en een openheid in onze natuur. Hierdoor kan het leven tot in ons wezen doordringen en zo groei stimuleren. Wanneer dat verenigd is met de volwassene dan krijgen we de kracht om in onszelf te geloven en de acties te ondernemen die nodig zijn om op het leven te reageren. Maar ook te groeien door verantwoordelijkheid te nemen voor onze acties en de gevolgen daarvan. Dit leidt ons voortdurend voorbij het bekende naar nieuw terrein. Je kunt ouder worden zonder echt te leven. Maar degenen die volwassen zijn zullen voortdurend leren, leven en groeien alsof ze in hun hart nog kinderen zijn. Naarmate we volwassen worden zijn we bereid om veel ervaringen, relaties, banen en emotionele toestanden aan te gaan. Naarmate we verder groeien dan het bewustzijn van onze familie van herkomst, zullen we op een onverwacht terrein belanden.
De maagd in ons beweegt ons door wisselende en soms moeilijke omstandigheden zonder zich terug te trekken. Ze is niet bang dat haar fundamentele aard zal worden aangetast door wat het leven haar aanbiedt als ze zich op onbekend terrein begeeft. In het proces wordt ze wijzer, heeler en aanvaardt ze het leven naarmate de ervaring haar tot volwassenheid leidt. Of er nu rijkdom, armoede, prestige of potentieel vernederende omstandigheden zijn het essentiële zelf is altijd wat het is. Dat is de kracht van Persephone. Haar verhaal helpt ons dit proces in ons eigen leven te begrijpen. Persephone is een jong meisje dat bij haar moeder, Demeter, woont. Nooit ver uit het zicht van haar moeder heeft ze een vrij vredig en beschut bestaan. De avances van verschillende goden, waaronder de zonnegod Apollo, werden afgewezen door Demeter. Demeter kiest ervoor om haar dochter te verbergen voor de wereld door haasr alleen te laten spelen in grasvelden tijdens een eindeloze zomer. Op een idyllische dag is Persephone buiten in het gouden gras als plotseling de aarde openbarst en een donkere hand omhoog komt. Die grijpt haar enkel en trekt haar uit haar wereld een onbekend terrein in. De hand was die van Hades, de heer van de onderwereld. De wereld verandert voor altijd en het leven zal nooit meer hetzelfde zijn voor Persephone.
Demeter is ontroostbaar. Ondanks de bezitterigheid en bescherming van Demeter kan ze haar dochter, die op de een of andere manier is verdwenen, niet vinden. Ze zal haar zoektocht naar haar dochter niet opgeven en uiteindelijk gaan er geruchten dat Hades Persephone heeft ontvoerd. De eindeloze zomer stopt als Demeter, de godin van de natuur en de vruchtbaarheid, wordt overmand door verdriet. Ze stopt met het laten groeien van het leven op aarde en stort het in een schijnbaar eindeloze winter. De kreten van alle mensen tegen Hades en de constante winter die zijn ontvoering heeft veroorzaakt lokken een goddelijke interventie uit die hem dwingt Persephone terug te geven aan haar moeder. Hij is echter niet zonder durf en bedrog en wil Persephone voor zichzelf houden. Dus bedriegt hij haar door haar, voordat hij haar vrijlaat, granaatappelpitjes te laten eten. Hij weet namelijk dat als iemand eenmaal iets in de onderwereld heeft gegeten ze altijd moeten terugkeren. Persephone rijst op uit de onderwereld en laat een verdwaasde Hades achter. Demeter is dolblij en de natuurlijke wereld komt weer tot leven en viert haar terugkeer. Het besef dat Hades haar heeft bedrogen en dat Persephone drie maanden per jaar terug moet naar de onderwereld maakt Demeter niet gelukkig. Wanneer Persephone bij Hades is in de wereld van de doden stort Demeter de wereld terug in de winter voor de duur van Persephone’s afdaling.
Dit verhaal neemt ons mee op Persephone’s transformerende reis. Waar ze van de maagd, die door haar moeder wordt verborgen voor mannelijke vrijers in zorgeloze maar onwetende gelukzaligheid, naar een volwassen koningin gaat. Een koningin die de onderwereld en de zielen van de doden regeert en het vermogen heeft om weer op te staan om de wereld vreugde te brengen door de zomer en de oogst en weer te sterven. Steeds weer opnieuw. Deze kracht om te gedijen door leven en dood markeert haar als een echt krachtige godin. In ons zelf is dit maagdelijke kind-zelf ook aanwezig vaak verborgen voor de wereld en levend in het rijk van fantasie. Hoe verstoorder onze jeugdervaring was of hoe gevoeliger en spiritueler we afgestemd zijn des te meer zouden we ons niet synchroon hebben gevoeld met de wereld om ons heen. Hierdoor zal het rijk van de fantasie krachtiger zijn geworden om ons te helpen omgaan met de situatie waarin we ons bevonden. Fantasieën kunnen donker en verontrustend zijn of licht en vrolijk. Ze zijn een natuurlijke uitlaatklep voor alles wat er voor ons gaande is als kinderen en soms zelfs als volwassenen. Fantasieleven kan gezond en zelfs nuttig zijn als we ons bewust zijn van het doel en de functie ervan en er niet aan vasthouden ten koste van onze groei.
Onze natuurlijke voortgang door het leven zal onze fantasiewereld doen wankelen en afbreken zodat we kunnen groeien. Dit betekent niet dat we zonder fantasie of een krachtig fantasieleven zitten. Het betekent alleen dat we ons kunnen verhouden tot de wereld en de gebeurtenissen daarin, zoals ze zijn, in het hier en nu. In plaats van ze te vermijden of te vertroebelen op een manier die ons uiteindelijke welzijn en onze groei zou ondermijnen. Fantasie hoort bij het leven. Zoals alles gaat het om het vinden van balans.
Als we ons verzetten tegen de afbraak van onze fantasieën terwijl we door het leven groeien kan dat zijn omdat er een onopgelost trauma schuilgaat onder de fantasie. De fantasie van de reddende prins in een relatie kan gebaseerd zijn op een pijnlijke kinderlijke teleurstelling in de vader. Misschien als gevolg van waargenomen verlating of verraad. De negatieve fantasie dat iedereen op ons uit is om ons te pakken te krijgen zodat we ons maar beter kunnen terugtrekken voordat iemand te dichtbij komt kan ook voortkomen uit een negatieve jeugdervaring. Maar dan een ervaring die verband houdt met een moeder die niet in staat was om ons te koesteren. Of een moeder die ons gebruikte om aan haar eigen onvervulde behoeften te voldoen waardoor we ons gebruikt, uitgebuit en misbruikt voelen.
Als we opgesloten blijven in fantasie kunnen we het gebruiken om te voorkomen dat we met het leven omgaan in plaats van ons te inspireren om vollediger te leven. Dan bevinden we ons in feite nog steeds binnen die gouden velden van Demeters overbeschermende controle. Het zal ons ervan weerhouden de beperkingen van ons bewustzijn te doorbreken. Maar ook om nieuwe houdingen te ontwikkelen die we nodig hebben om een andere ervaring te beleven. Onze onwil om de fantasie los te laten is een verdediging tegen de oorspronkelijke pijn. Het kan echter uiteindelijk leiden tot het voortzetten van een krachtig patroon van misbruik, wantrouwen, verraad, verlating, bezitsdrang of achterdocht in relaties wat erg vermoeiend is voor het hart. Soms is de weerstand tegen de natuurlijke manier waarop het leven onze fantasieën vernietigt erg krachtig. Dat komt omdat het loskomen van de fantasie een confrontatie forceert met onopgeloste trauma’s, pijn of verstoringen veroorzaakt door de oorspronkelijke verwonding forceren. De psyche sloot zich af verdoofde de pijn met fantasie. Om dat krachtige zelfbeschermingsmechanisme ongedaan te maken kan inderdaad heel moeilijk zijn zelfs als het niet langer nodig is. Het lukt ons het gemakkelijkst wanneer we onszelf kunnen bemoederen zonder zonder ons te verstikking of overdreven controle over het leven te willen hebben.
We moeten leren voor onszelf te zorgen zonder te proberen pijn, schaafwonden of blauwe plekken te voorkomen. Dit betekent dat we onszelf toestaan gezonde risico’s te nemen. Het betekent niet onvoorzichtig zijn of haasten in een ervaring of relatie zonder intuïtief onderscheidingsvermogen en evaluatie. Het betekent wel dat we moeten stoppen met vasthouden aan wat we hebben gekend. Zodat we door het proces van rouw kunnen gaan en ons steeds weer opnieuw kunnen openen voor nieuw leven. Het is zelden gemakkelijk maar alleen zo kunnen we echt leven. Doen we het niet dan lopen we het risico door Hades te worden gegrepen en op minder bewuste manieren uit onze kinderlijke gehechtheid aan buitensporige veiligheid (of de illusie van veiligheid in het leven) te worden getrokken. Dit kan zijn door bijvoorbeeld ziekte, ongelukken of andere gebeurtenissen buiten onze bewuste keuze.
De hechtheid van de moeder-kindrelatie is een belangrijk onderdeel van dit verhaal. Het betekent niet letterlijk dat dicht bij je moeder zijn je als kind houdt. Hoewel het dat natuurlijk wel kan doen. Het hangt echter eerder af van het bewustzijn van de relatie en de bereidheid van beide partijen om als individu met elkaar om te gaan en niet alleen als rol van kind en moeder. Dat is een hele opgave op zich. Vaak is het pas als een ‘kind’ trouwt dat de ouder hen als een volwassene op zichzelf gaat zien. Echter in een zeer disfunctioneel gezinssysteem waar de toegewezen gezinsrollen niet zo gemakkelijk wijken gebeurt het soms zelfs dan niet.
De moederrelatie in deze mythe is echter niet alleen letterlijk. Zoals hierboven uiteengezet verwijst het ook naar onze relatie met het bewustzijn waarin we zijn opgegroeid. De overtuigingen waarmee we zijn opgegroeid en de mensen met wie we tijd doorbrachten maken allemaal deel uit van de moeder op een symbolisch niveau. Dus ook de banen van onze ouders, de auto’s die ze reden, de sportteams die ze ondersteunden, hun politieke voorkeuren, hun religieuze opvattingen en de plaatsen we leefden, hoe we leefden en waar we naar school gingen. De moeder in ons bewustzijn is niet alleen hoe we voor onszelf zorgen. Het is ook het deel in ons dat ons ertoe aanzet om erbij te horen, deel uit te maken van een gezin, ons geliefd en verzorgd te voelen en om liefdevol en zorgzaam te zijn. Dit kan een gezond en ondersteunend bewustzijn zijn. Als onze opvoeding redelijk vrij was en goed aangepast en emotioneel gezond was dan zullen we aangetrokken worden tot relaties en gemeenschappen die ons echt voeden en helpen om te groeien. Als we echter een wond hebben in onszelf die we nog steeds aan het helen zijn dan zullen we geneigd zijn relaties aan te trekken die meer gebaseerd zijn op angst en beheersen. Zo eindigen we in gemeenschappen die ons licht verminderen in plaats van de uitbreiding ervan te ondersteunen.
Een gezond moederbewustzijn zou ons kunnen aanmoedigen om levenskeuzes te maken op basis van onze innerlijke waarden waartoe we zijn aangemoedigd om naar te zoeken en in te vertrouwen. Dit is heel iets anders dan gehoorzaamheid leren en dat hetzelfde zijn als onze ouders de juiste manier zou zijn om door het leven te gaan. De op angst gebaseerde aard van de huidige cultuur zorgt ervoor dat dat laatste een veel voorkomende ervaring is. Aan de ene kant betekent dit dat er nog meer innerlijk helend werk moet worden gedaan. Echter het betekent ook dat we kracht en vaardigheid ontwikkelen terwijl we er aan werken om vrije, gelukkige, zelfgedefinieerde individuen te zijn. Er is dus een positieve kant verborgen in deze nogal uitdagende situatie. We zijn allemaal aan het leren om de moeder-energie binnenin te helen. Wanneer ons moederbewustzijn vertrouwt en ons kracht geeft nemen we van nature risico’s en ondernemen we avonturen op de manier die het beste is voor onze groei. Echter als het op angst gebaseerd is en ons vertelt om te blijven bij het bekende dan zijn we rijp voor een optreden van Hades.
Hades is de bevrijdende kracht die terzijde is geschoven in de mate dat ons werd verteld om binnen de lijnen te lopen, niets in twijfel te trekken, ons hoofd niet boven het maaiveld uit te steken en geen onrust te veroorzaken. Het is ook de kracht die terzijde wordt geschoven wanneer we proberen de dingen aangenaam of aardig te houden en vooral onveranderlijk. Hoe meer we in de moeder-energie zijn op een ongezonde, veeleisende, disfunctionele of beledigende manier hoe meer Hades zal worden verborgen in de onderwereld of de schaduw van ons bewustzijn en echt eenzaam en boos wordt. Dit is zowel van toepassing op ons als individuen maar ook op familie, gemeenschapsgroepen of op de samenleving in het algemeen. Het gezonde deel van de psyche zoekt heelheid. Het Hades-deel van ons zoekt een liefdevolle verbinding met de vrouwelijke spirit die Persephone belichaamt. Ze is niet alleen een fantasiefiguur maar ook een godin met schoonheid, spirit en lichtheid van het hart. In haar volwassenheid heeft ze een groot mededogen en wordt ze een gids voor zielen in duisternis en een bron van vreugde voor degenen die op aarde leven. De donkere delen van ons, de delen die zijn afgewezen en gewond, hebben die helende aanwezigheid echt nodig.
De hand van Hades die door de spleet in de aarde omhoog reikt voor Persephone is het afgewezen, eenzame en machtige deel van ons dat in de schaduw is geworpen weg van ons dagelijkse bewustzijn. Hij wil heelheid ervaren en het maakt hem niet uit of hij dingen moet opschudden om het te doen. We kunnen een bewuste relatie met dat deel van ons aangaan door middel van helingswerk. We kunnen ook proberen het zo lang mogelijk te vermijden en dan ons best doen om ermee om te gaan wanneer het zich dramatisch voordoet en ons dwingt om op te letten. Hoe dan ook, wanneer de tijd rijp is, zullen de Hades in ons op zoek gaan naar liefde. Uiteindelijk zal dit ons ten goede komen. Net zoals bij Persephone die toegang en empowerment kreeg in een hele andere realiteit. Door haar ontmoeting met Hades stapte ze in een nieuw gevonden kracht ten diensten van velen die in nood waren. Zelfs als we dit weten kan het proces allerlei soorten weerstand en angst oproepen bij ons. Maar ook bij degenen om ons heen die bang zijn voor onze ondernemingen buiten de werelden die ze kennen en waar ze zich prettig bij voelen. Als zij hun eigen problemen van verlating hebben dan kunnen ze onze persoonlijke groei zelfs zien als een persoonlijke afwijzing in plaats van zichzelf te zien als een waardevol onderdeel van ons rijpingsproces.
Als we op een diep angstige manier in de moeder-energie zijn dan zal elke poging van Hades, om naar ons of een van onze dierbaren te reiken, angstaanjagend zijn en onderhevig aan grote weerstand. Dit kan zich vertalen in een diepe angst voor anders-zijn die tot uiting kan komen in religieuze en raciale onverdraagzaamheid, vrouwenhaat en zelfs in de neiging van vrouwen om mannen als nutteloos of ontoereikend te behandelen. Al deze gedragingen komen voort uit een plaats van diepe angst en ze zijn nog steeds groeiende in het grotere bewustzijn van het menselijk collectief, evenals diep in velen van ons als individuen. Soms proberen mensen, ondanks de angst, toch contact te maken met de ander. Een diep verlangen naar relaties en intimiteit kan in hun hart intact blijven en ze leren meer lief te hebben dan ze vrezen. Dit is een gezonde impuls. Als het fantasierijk is geconfronteerd waardoor oude trauma’s kunnen oplossen en de persoon meer aanwezig kan zijn in het lichaam, met zijn instincten en intuïties, dan kan de persoon onderscheid maken tussen gezonde en disfunctionele relatiekeuzes. Als je nog in een fantasiewereld opereert en nog niet klaar bent om de verwonding eronder te confronteren dan is het vermogen om aanwezig te zijn bij het lichaam en zijn waardevolle instincten bijna onbestaanbaar.
We hoeven niet te wachten tot Hades ons verrast. We kunnen hem binnenin zoeken en hem uitlokken door de woede te vinden om te zeggen: “Genoeg is genoeg!”. Misschien kunnen we dan begeleiding of therapie krijgen om ons te helpen de oorzaken van de patronen aan te pakken. Zodat we er echt uit kunnen groeien en uitgroeien tot Persephone de koningin die zich bezighoudt met ervaring. We kunnen er echter ook voor kiezen om de Hades binnenin te vermijden. Dit kan ertoe leiden dat we onze Hades op andere mensen projecteren. En zo gaan geloven dat zij het probleem zijn en dat ze moeten veranderen zodat we de maagdelijke Persephone in de wereld van Demeter kunnen blijven. Hades symboliseert onze relatie met mannelijke energie. Die relatie is intrinsiek verbonden met dat deel van ons en van het leven dat ons voorbij de rol van het afhankelijke kind trekt en ons laat groeien tot een onafhankelijk wezen in ons eigen recht. Toch is het een hele uitdaging om de angst om verkracht, aangevallen of anderszins geschonden te worden los te laten. Vooral als je een bewuste herinnering hebt aan die ervaringen uit dit of andere levens. Maar ook zonder die herinneringen en zelfs als je in dit leven in een mannelijk lichaam leeft. Zelfs dan kun je nog steeds energetisch worden bewogen door de angst voor misbruik omdat we op collectief niveau zijn aangesloten op angst en onopgeloste pijn uit het verleden. Je kunt zou zodanig gevoelig kunnen zijn dat je je daar een beetje van bewust bent.
Het loslaten van zo’n angst vereist dat we die ervaringen of dat bewustzijn verwerken en er vrede mee krijgen. Dit kan in lagen gebeuren. Waarbij meer vertrouwen altijd volgt op heling van één van die lagen van angstconditionering in ons bewustzijn. Het is zo belangrijk dat we dit doen. Want niet alleen degenen die zich meer identificeren met de slachtofferrol lijden. Degenen die in de rol van dader worden gegoten lijden ook. Zowel mannen als vrouwen willen liefde en verbinding. Natuurlijk zijn er mannen en vrouwen die niet bewust in verbinding staan met hun hart en die roofdieren zouden zijn als de omstandigheden het toestonden. Hoe meer we in ons lichaam aanwezig zijn hoe gemakkelijker het is om zulke mensen te voelen en er met mededogen en onderscheidingsvermogen mee om te gaan. Soms is dit een karmische ervaring. Het is dan de bedoeling dat we er doorheen gaan, helen en meer kracht en liefde vinden. Een deel van het accepteren van Hades is accepteren dat we soms, zelfs als we hard aan onszelf werken, ervaringen zullen hebben die we liever niet hebben. Wanneer we in contact zijn met de maagdelijkheid van ons essentiële wezen zullen we beseffen dat zelfs die ervaringen ons niet zullen schaden. Ze geven ons enkel wat werk wat we te doen hebben. De energie die door dat werk wordt gegenereerd zal de sluiers die onze ware aard bedekken verbranden om meer van zijn zuiverheid te onthullen.
Als vrouwen steeds meer volwassenheid bezitten – seksueel en op andere manieren door met Persephone en Robijn te werken – zal de onbewuste projectie van slachtoffer-misbruiker op mannen steeds minder gebeuren. Bovendien zal het vermogen om het lichaam en zijn instinctieve begeleiding, over wie een geschikte partner zou kunnen zijn, volledig te voelen toenemen.
We zijn echter nog steeds aan het leren om niet bang te zijn of ons te schamen voor vrouwelijke seksualiteit. Maar ook om de projectie van seksueel roofdier niet te zien als een fundamenteel aspect van mannelijkheid. Het idee dat mannelijkheid teder, liefdevol en beschermend kan zijn is nieuw voor veel vrouwen maar ook voor veel mannen. We ontwikkelen nog steeds een begrip van bewuste mannelijkheid. Wat zo’n belangrijke en cruciale verschuiving in het menselijk bewustzijn is. Want heling van het vrouwelijke kan niet plaatsvinden zonder het mannelijke te helen en vice versa. Ze staan in relatie tot elkaar ze zijn niet van elkaar gescheiden. We moeten toestaan dat het vrouwelijke en mannelijke elkaar opnieuw ontdekken.
Dit wordt alleen mogelijk door Hades te confronteren. Door uit de fantasie te worden gerukt en de eigen beperkte identiteiten en overtuigingen te confronteren. Zodat we een diepere levenservaring aangaan om volwassen te worden als persoon en in eigen kracht te komen. Dit is het geschenk dat Hades aan Persephone brengt en dat kan het mannelijke bewustzijn naar het vrouwelijke brengen. Het is volwassenheid.